Mustafa Demirci’den Gazze’deki dramı anlatan yeni eser: Suçum Neydi Benim

İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Doktor Öğretim Üyesi, sanatçı Mustafa Demirci, Gazze'deki dramı anlattığı yeni eseri "Suçum Neydi Benim"i yayınladı.

Usta sanatçı, bir çocuğun dilinden Gazze'de yaşanan acıyı ele aldığı esere ilişkin görüşlerini ve eserin ortaya çıkış hikayesini AA muhabirine anlattı.

Böyle bir eseri yapmayı istemediğini dile getiren Demirci, "Keşke orada insanlar, çocuklar, bebekler katledilmeseydi de böyle bir eseri yapmak zorunda kalmasaydım. Yaşadığımız yüzyılda çok büyük felaketler oldu ve olmaya da devam ediyor. Bana göre Gazze'de yaşananlar yaşadığımız yüzyılın en büyük felaketlerinden bir tanesi. Çünkü masumiyetin katledilmesi söz konusu." dedi.

Mustafa Demirci, çocuk ve bebeklerin, saflığı ve ilahi duyguları temsil ettiğini vurgulayarak, şunları kaydetti:

"Çocukların bütün dünyanın gözü önünde açıkça katledilmesi katlanılır bir durum değil. Bu dışarıdan izleyen açısından bir başka utanç vesilesi ama içeride bizzat yaşayan Filistinli kardeşlerimiz için tarif edilemez bir acı. Beni en çok yaralayan görüntülerden bir tanesi, bir babanın yavrusunun parçalanmış bedenini torbalara doldurarak elinde tutmasıydı. Bunu bir insan nasıl kabullenebilir? Ben bu acıyı hissettiğim için böyle bir şiir yazmak istedim. İnsani duyarlılık her şeyin ötesindedir. Sanatçı olmasam da bir insan olarak bunu kabullenmem mümkün değil. Maalesef bu hikaye çok geçmişte başladı ve gitgide kötüleşerek devam ediyor."

"Düşmanın niyeti, amelinden daha kötüdür"

Usta sanatçı, masumiyete karşı, aleni ve pervasızca işlenen bu suikastı kabullenmenin mümkün olmadığının altını çizerek, Gazze'de öldürülen masum çocukların da "Suçum neydi benim?" diye soracağını ifade etti.

Gazze'de son 5 ayda, 13 bine yakın çocuğun öldürüldüğüne vurgu yapan Demirci, "Bu bir soykırımdır. Bu gerçekten tarihte eşi benzeri görülmemiş planlı bir çocuk katliamıdır. Benim bunları söylerken içim titriyor. O kafa nasıl çalışıyor acaba? Dünyada böyle bir katliamın Batıda yapıldığını düşünsek acaba ne olurdu? Bu çocukların suçu Müslüman bir ailenin çocuğu olmaları mı? Her canlının yaşama hakkı var. Kaldı ki bir insandan bahsediyoruz." diye konuştu.

Mustafa Demirci, sanatın yaşanmışların yansıması olduğunun altını çizerek, sözlerini şöyle sürdürdü:

"Sanatçının eseri, tasavvuru, hayali ve estetik birtakım düşünceleri etrafında şekillenir. Hissetlerini sahip olduğu yetenekler çerçevesinde ortaya koyar. Ben hem kendi vicdanım ve duygularım çerçevesinde hem de toplumun hassasiyet gösterdiği konularda her zaman çalışmalarımı devam ettirmek istiyorum. Çalıştığım Türk dini musikisi alanında da güncel kaygı ve yaklaşımlardan uzak kalmadım. Filistin gibi kanayan bir yaramıza da uzak kalmam söz konusu olmamalıydı. Bu eseri de sadece bunun için yaptım. Çocuklardı tek düşüncem."

"12 bin 600 bebek ve çocuk, dünyanın gözü önünde bombalarla yok edildi"

Eserin adını ilk önce "Ben Gazzeli Bir Bebeğim" olarak planladığını fakat müzik platformlarında "Gazze" kelimesinin geçmesinin eserin yayılmasına engel olacağını düşünerek vazgeçtiğini aktaran Demirci, "Filistin'de bir alışılmışlık oluşturdular. Lokma lokma Filistin'i yedikleri için, son lokma Gazze kalmıştı. Burayı da yemek istiyorlardı. Olayın oluş şekli önemli değil. Demek ki 12 bin 600 bebek ve çocuk, dünyanın gözü önünde bombalarla yok edilebiliyormuş. Bunu bir sene önce söyleselerdi inanmazdık. Bunu bile kanıksattılar insanlığa." değerlendirmesinde bulundu.

Usta sanatçı, Gazze'de yaşanan hadiselerin herkesin başına gelebileceğine dikkati çekerek, "Herkes bu tehdidin altındadır. O yüzden duyarlı olmak zorundayız. Düşmanın niyeti, amelinden daha kötüdür. Yaşananlara baktığımızda eğer amelleri buysa niyetlerini tahayyül etmek bile istemiyorum. Allah bu acıları bir daha yaşatmasın." dedi.

Mustafa Demirci'nin "Suçum Neydi Benim" adlı eserinin sözleri şöyle:

"Ben Gazzeli bir bebeğim,

Ben Gazze'de bir meleğim,

Ben Gazzeli bir bebeğim,

Suçum neydi, neydi benim?

Evim, yurdum bombalanmış,

Paramparçadır bedenim.

Büyüyemem, yürüyemem,

'Anne acıktım' diyemem,

Hislerimi söylemem,

Hayat hakkım yoktur benim.

Ben gülemem, oynayamam,

Ninnilerle uyuyamam,

Uykularım bombalanmış,

Bir masalım yoktur benim.

Ben Gazzeli bir çocuğum,

Yaşanmadı çocukluğum,

Ne varlığım ne yokluğum,

Kimse bilmez adım benim."